حـس می کـنم گرمـای آغوش تو را حتّی
وقتی که دوری از من ای درد آشـنا، حتّی
 
- در بی کسـی های خودم آنجا که تنهایم
حـس می کنـم بـوی تـنت را بی لقا حتّی
 
بــایـد بپـاشـم عطـر گیـسوی تو را امشب
در خـلوتـم ... شـایـد بمـاند سـالهـا حتّی

حـالم دگـرگون اسـت ، بی انگور لبهایت 
شـوریـده ام با شـمه ای از ماجـرا حـتی 
 
چــیزی شبیـه حال آن مجنون که بی لیلا
در کعبه هم چیزی نمی خواهد! شفا حتّی
 
یـا مثـل رســم کِـل کشیدن های اجباری
وقتی عــروس بـخت می افـتد ز پا حتّی
 
پایــیزِ من آهـسته سـرما را بـغل می کرد
وقتی زمسـتانت عـجول آمـد ، مـرا حتّی
 
درابـتـدای جــاده بـا دلـواپـسـی هـایم
وقـتـی نـمی دیـدم تـو را در انـتها حتّی
 
آنـجـا تـمـام عـشـق را لاجـرعه نوشـیدم
فـارغ از ایـن امـا ، اگـر ، شاید و  یا حتّی