« اگر چه شعله این عمر رو به خاموشی ست

هنوز سینه ی  من التهاب تاریخ است »*

* این بیت بداهه ایست سروده ی دوست شاعرم جناب آقای جعفر لاهوتی آذر به استقبال این شعر

من دیــگر آیــین جفا را می پـسندم
بــالاتـرین جـور شـما را می پـسندم

این گُرده ام کو خنجر عشق شما...کو؟
مجـروحِ عشقم ، زخم ها را می پسندم

در عاشــقی گسـتاخم و پـــروا ندارم
دلــداده ام ، راه خطـا را می پـسندم

تصـویـرهـای درهـم ِ نـازک خیـالی
در قـاب هـای بی ریـا را می پـسندم

همزاد شورم... نغمـه ی بیداد سازم -
در گوشــه ی حزن ِ نوا را می پسندم

با مـن مگـو سّـرِِ نهـانی ...بی شکیبـم
تا رازهـــای بر مـلا ! را می پـسنـدم

امیـــدوار ِلطـف سـاقی می نـشـینم
یک جــرعه از جام بلا را می پسندم

رسـمِ وفاداری ! اگـر حرفی نداری
من دیــگر آیین جفـا را می پسندم

دیشب به یاد مویت تا صبح گریه کردم
پنهان در آرزویت تا صبح گریه کردم

پیدا نشد چراغی درخلوت ِشب من
بی چلچراغ رویت تا صبح گریه کردم

هر شب من و ستاره...بی تاب ِالتهابیم
ای ماه با وضویت تا صبح گریه کردم

تنها نشسته بودم درکوی غمگساری
در انتهای کویت تا صبح گریه کردم

مستم نکرده ساقی با ساغری شکسته
درحسرت سبویت تا صبح گریه کردم

ای ساز بی وفایی تا چند می نوازی ؟!
با هرصدای هویت تا صبح گریه کردم

پایان ندارد این غم تا وصف حال دیگر
با یاد گفت و گویت تا صبح گریه کردم

بر دفتر ایمان ِخود ، فالی زدم ...آری چه خوب آمد

چـنگی زدم بـرتارِدل ...آوای ِغفـارالـذنـوب آمد

جـمهـورِ عشاق پریشان را .. فراخواندم به احوالم

بربـط زنـان باران شرقی ، دف زنان باد ِجنوب آمد

در باورِگلهای سنگی من نمی گنجم ، چه باید کرد ؟

مشکل توان اینجا دوام آورد و .. مفتاح القلوب آمد

بـرگشـته گویـا بُت بـه باورها ، تبر بردار، ابراهیم

یکبار دیگر هم خدایی مدعی .. از جنس چوب آمد

سر می تراشد مدعی ، شولای من باری به تن دارد

اینجا قلندر با ../گرفته در گلو بغضی رسوب / آمد

تـر دامـنم ، با ژالـه می گویم  رموز غمگساری را

نه! این تمامم نیست،می دانی؟.. دلم تنگِ غروب آمد