به روی لوح دل اشک قلم تماشایی است
و شاعرانه ترین محفلم تماشایی است

قیام شعر و تغزل در این نفس خوش باد
قعود عشقِ عیان در دلم تماشایی است

صدای خاطره ها را دوباره می شنوم
و عکس کهنه ی مرد و بلم تماشایی است

نشسته بر سرِ راهم دوباره سردیِ آه
بیا به ندبه ی من، مشکلم تماشایی است

“هزار معنی پیچیده در تغافلِ ماست ”
چقدر شعر شما، بیدلم! ، تماشایی است

رهین منت عشقم که مرحمت فرمود
فدائیش شوم، این بِسملم تماشایی است

همین که خرده نگیرد به کار من خوب است
و بگسلد زمن و نگسلم تماشایی است

نشسته ام همه شب در کمین اختر خود
ستاره سر زده بر ساحلم، تماشایی است

(رضا محمدصالحی)